Miniony rok przyniósł wiele istotnych zmian w przepisach ochrony środowiska. Bieżący rok również zapowiada się jako bardzo intensywny, szczególnie dla prowadzących instalacje uczestniczące w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), z uwagi na planowane na poziomie krajowym i unijnym zmiany regulacji, a także obowiązujące już od 1 stycznia 2019 r. rozporządzenie Komisji Europejskiej 2018/2067.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz niektórych innych ustaw zakłada, że w terminie do 30 maja 2019 r. prowadzący instalacje, starający się o przydział bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, przedłoży do Krajowego Ośrodka Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBiZE) wniosek o przyznanie uprawnień na okres 2021-2025. Pomimo zbliżającego się terminu składania wniosków o przyznanie uprawnień do emisji gazów cieplarnianych nadal mamy do dyspozycji tylko projekt ustawy.
Dużym problemem może okazać się również sam etap weryfikacji wniosku o przyznanie uprawnień do emisji gazów cieplarnianych przed złożeniem go do KOBiZE, ponieważ nie wszyscy weryfikatorzy posiadają akredytację w zakresie przydziałów. Należy mieć na uwadze, że weryfikatorzy mogą sprawdzać wyłącznie przydziały dla rodzajów działań, które mają w zakresie akredytacji, a do weryfikacji wniosku o przyznanie uprawnień do emisji gazów cieplarnianych muszą już zastosować nowe rozporządzenie 2018/2067.
Czy będą nowe formularze NIMs oraz MMP?
Pomimo, że termin składania wniosków o przyznanie uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zbliża się wielkimi krokami, nadal nie opublikowano jeszcze wzorów formularzy dotyczących danych podstawowych (NIMs) oraz planu metodyki monitorowania, z ang. monitoring methodology plan (MMP). W kuluarach mówi się o tym, że formularz NIMs nie będzie, tak jak dotychczas, wyliczał przydziałów. W związku z tym prowadzący instalację w trakcie składania wniosku nie będzie dysponował informacją o wielkości przydziału.
Według projektu rozporządzenia Komisji Europejskiej (KE), wniosek o przydział bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych ma zawierać:
- zweryfikowany raport danych bazowych, niezbędnych do aktualizacji wartości wskaźników produktowych (benchmarków) oraz wyliczenia wstępnej ilości bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych;
- plan metodyki monitorowania;
- raport z weryfikacji.
Powyższe dokumenty muszą być przygotowane z uwzględnieniem już nowych regulacji.
Raporty danych bazowych będą musiały zawierać informacje nt. działalności produkcyjnej, transferów ciepła i gazów, wytwarzania energii elektrycznej oraz emisji na poziomie podinstalacji w ciągu 5 lat kalendarzowych poprzedzających złożenie (lata 2014-2018). Na tej podstawie KE wyznaczy wartości benchmarków na okres 2021-2025. Ilość uprawnień do emisji gazów cieplarnianych dla każdej podinstalacji będzie wyliczana jako iloczyn poziomu działalności, wskaźnika zależnego od rodzaju podinstalacji, a także współczynników korygujących.
To jedynie cześć problemów, z którymi w krótkim czasie będą musieli zmierzyć się prowadzący instalacje uczestniczące w EU ETS. W tym miejscu przytoczyć można więc słowa Alberta Camus: “Usuń ze swojego słownika słowo problem i zastąp słowem wyzwanie (…)“.
Autor: Justyna Plewa
Przeczytaj także: